Studenciakami będąc dowiedzieliśmy się, że „komunikacja odgrywa w mieście rolę kluczową”, dlatego kolejny wpis poświęcamy… kolei. 🙂 Nazwa Tychy Zachodnie odnosi się do położenia tego dworca względem nieistniejącego – ale przewidzianego w ogólnym założeniu [1] – centrum miasta. Innymi słowy: w nazwie dworca odbija się to, co nie powstało. Jednak świadectwo tego niedoszłego sprzężenia istnieje i dziś trochę o nim opowiemy.
W wpisie dotyczącym mojej starej budy tylko wspomniałem o moim osiedlu. Było ono, w moim mniemaniu, swego rodzaju łącznikiem pomiędzy osiedlami utrzymanymi w małomiasteczkowym klimacie (A, B, C) a następnymi ciążącymi wyraźnie w kierunku planowanego z rozmachem i niezrealizowanego do dziś centrum miasta.
Plac powstał na przecięciu głównych osi komunikacyjnych osiedla. Kształt placu nawiązywał do otaczającej go zabudowy. Najwyższe budynki znajdujące się przy placu tworzyły w rzucie urbanistycznym prostokąt. Wjazd główny od strony ulicy Gen. Andersa, dwa boczne wjazdy od strony wschodniej ulic Arkadowej i Wojska Polskiego oraz jeden wjazd od strony zachodniej ulicy Arkadowej. Przez pierwsze dekady plac pełnił rolę reprezentacyjną. To tu spotykali się mieszkańcy z okazji różnych świąt narodowych i innych uroczystości. W tym czasie przestrzeń ta ograniczona była ulicami a wewnątrz znajdował się wybrukowany plac. Wzdłuż dwóch krótszych boków posadzone zostały szpalery drzew (z czasem te małe drzewka wyrosły na wielkie i duże drzewa) u ich stóp postawiono kilka ławek dla spragnionych odpoczynku, relaksu czy kontemplacji nad sgraffito znajdujący się na Ścianach budynków. W centralnej części usytuowano fontannę z ośmiobocznym siedziskiem.
Osiedle A
Pierwsze osiedle w Tychach powstało w latach 1951-1955 na podstawie Uchwały Prezydium Rządu z dnia 4 października 1950 roku w sprawie rozbudowy miasta Tychy.
Pierwotnie dworzec miał składać się z dwóch brył… jak już napomykałem w innym wpisie. Bazując na kartach z książki Pana T. P. Szafera pozwoliłem sobie zrobić makietkę (jak to mówiono w kultowym filmie) z tym że ja poszedłszy z duchem czasu i przedstawię wersję cyfrową.
Podróżujący koleją przez Tychy wiedzą, że zadaszenia przed dworcem już nie ma i taką właśnie ukażę wersję jako obecną.
PIERWOTNY UKŁAD
Dwie bryły dworca połączone zadaszeniem nad wejściem do tunelu publicznego-pieszego. Oś stworzona przez trzy zadaszenia peronów 1,2,3 z początkiem w łączniku łukowego zadaszenia przy przystanku komunikacji miejskiej. Zadaszenie po stronie prawej peronu 1,2 zlokalizowane jest na windą towarową i tunelem technicznym.
Moje miejsce
Każdy ma takie. Swoje. Gdzie zawsze może wrócić i odnaleźć się w nim, pomimo zmian jakie zachodzą i są nieuchronne na przestrzeni lat. Takie jest to miejsce – moje. Ten wpis, podobnie do innych na tym blogu będzie miał charakter konfrontacji postrzegania przestrzeni przez dziecko z postrzeganiem człowieka z pewnym bagażem doświadczeń. Ale to wszystko jeszcze przed nami.
Od dawien dawna zastanawiałem się nad kilkoma miejscami związanymi z dworcem głównym w Tychach a właściwie z peronami. Dlaczego na peronie pierwszym (w zasadzie używanym sporadycznie… odkąd pamiętam) zadaszenie jest nad całym peronem a na drugim (użytkowanym najczęściej ) zadaszenie było od połowy i to drugiej oddalonej od wyjścia z tunelu.
archifunblog 
Musisz się zalogować aby dodać komentarz.