Wiernym towarzyszem niezapomnianych, nieprzespanych i prze…kichanych nocnych chwil jest „głupi napój”. Napój, który ma spędzać sen z powiek. Napój, który może być jak ś. p. Michael Jackson: czarny lub biały.
„Najgłupszym napojem jest kawa. Palimy kawę, by płyn był czarny, lejemy mleko, by był biały, kładziemy cykorię, żeby kawa była gorzka, a sypiemy cukier, by była słodka, gotujemy ją, żeby była gorąca, a dmucha się, by była zimna”. [1]
Jesień mamy na dobre, więc i wpis może mało optymistyczny i wpadający w klimat jesiennej deprechy. Minął rok od tego wydarzenia, ale cóż to jest rok? Dla pewnych egzemplarzy wieczności nie staczy na autorefleksję, refleksję i wyciągnięcie wniosków z tej pracy myślowej.
Pewnego dnia młoda, zdolna i wykształcona Pani architekt uzgadniała projekt z panią rzeczoznawcą do spraw higienicznosanitarnych, a przy okazji usłyszała o rozmowie jaką przeprowadziła pani rzeczoznawca dzień wcześniej.
Na początku naszej – dość późnej, samodzielnej – „kariery”, nasze wspólne kumpelstwo robiło jakieś wnętrzarskie chałtury próbując a) związać koniec z końcem, b) przemycić trochę dobrych rozwiązań w tzw. dizajnie wnętrz. Cóż, każdy ma prawo do próby zawrócenia Wisły kijem. #freecountry Byliśmy wtedy na podobnym etapie rozwoju projektowego, toteż przyglądałem się temu procesowi toczenia swojego kamienia #syzyf i obserwacje wtedy poczynione pozostały w mojej pamięci do dziś.
Pod koniec ubiegłego roku znana mi bardzo dobrze pani architekt, musiała uzgodnić projekt u rzeczoznawczy do spraw ochrony przeciwpożarowej. Podczas tego spotkania, mimo woli, była świadkiem rozmowy telefonicznej owego rzeczoznawcy popularnie zwanego strażakiem.
Miałem niedawno do czynienia z różnej maści ludźmi, którzy „z zawodu są dyrektorami”. To wielce pouczające doświadczenie spotkać ludzi, którzy w pogardzie mają projektantów i projekt. Sądziłem, że takie egzemplarze wymarły wraz z dinozaurami lub nie załapały się na pokład arki Noego, a tu ci takie dwa kwiatuszki mnie się napatoczyły. I to w jednej firmie. #wow #fail
archifunblog 